به مدار آوردن واحدهای حرارتی در سیستم های قدرت بزرگ با استفاده از الگوریتم ژنتیک

در این رساله ابتدا روشهای مختلف حل مسئله به مدار آوردن اقتصادی واحدهای حرارتی، مورد ارزیابی قرار گرفته و همچنین طرق مختلف بکارگیری الگوریتم ژنتیک برای حل این مسئله به تفصیل بیان و بررسی شده است . سپس یک الگوریتم اجرایی برای حل موثر مسئله به مدار آوردن واحدهای حرارتی در سیستم های قدرت بزرگ پیشنهاد، طراحی و شبیه سازی شده است ، بگونه ای که حتی الامکان مشکلات ذکر شده برطرف شوند. در روش پیشنهادی هر کروموزوم وضعیت کلیه واحدها در طول دوره برنامه ریزی و در حقیقت یک استراتژی کامل را بصورت کدگذاری باینری نشان می دهد. جمعیت کروموزومها فقط شامل جوابهای شدنی می باشد، لذا در تابع برازندگی از ضرایب جریمه استفاده نمی شود. عملگرهای ژنتیکی نیز بگونه ای اعمال می شوند که جواب نشدنی تولید نشود، به همین منظور عملگر ترکیب بر روی معادل دهدهی کد باینری کروموزومها اعمال می شود و حالت شدنی بودن آن حفظ می گردد. برای کاهش زمان اجرای الگوریتم و همچنین تضمین همگرایی به جواب بهینه مطلق، بهترین های هر نسل همراه با محاسبات مربوطه مستقیما"به نسل بعد منتقل می شوند. برای کاهش زمان همگرایی الگوریتم، پارامترهای الگوریتم ژنتیک پیشنهادی به روش تجربی - آماری طراحی شده اند. عدم تاثیر تغییر سیستم و منحنی بار بر پارامترهای طراحی شده برای الگوریتم ژنتیک پیشنهادی نیز بررسی و تایید شده است . سرانجام برای مشخص شدن توانائی الگوریتم طراحی شده نتایج آن با گزارشهای موجود مقایسه شده است و نتایج عددی حاصل از بکارگیری الگوریتم ژنتیک طراحی شده در سیستم های قدرت نمونه ، کارآیی روش پیشنهادی در حل این مسئله با ابعاد بزرگ را نشان داده است .